Badanie wykazało, że kannabinoid odgrywa kluczową rolę w PTSD i „wyginięciu strachu”.

Zdolność do zapominania o strachu jest kluczowa dla umożliwienia nam normalnego życia. Gdybyśmy pamiętali o każdej uncji strachu, jaki kiedykolwiek odczuwaliśmy, nie bylibyśmy w stanie funkcjonować. Jedną z cech charakterystycznych zaburzeń stresu pourazowego (PTSD) jest osłabienie strachu – proces, który pomaga naszemu mózgowi zapomnieć o traumatycznych wydarzeniach.

Anandamid może odegrać kluczową rolę w umożliwieniu nam zapomnienia o traumatycznych wydarzeniach.

Nowe badania na Uniwersytecie w Lejdzie w Holandii badają anandamid, kannabinoid produkowany naturalnie przez organizm ludzki, oraz jego rolę w wyginięciu strachu. Zrobili to poprzez wprowadzenie pionierskiej techniki, która hamuje produkcję anandamidu w mózgu.

Badanie to może mieć głębokie implikacje dla stosowania konopi indyjskich w leczeniu PTSD. Miliony weteranów wojskowych i innych osób, które przeżyły uraz, już teraz używają konopi indyjskich do leczenia PTSD, ale naukowcy wciąż badają mechanizmy związane z procesem leczenia.

Praca kannabinoidami z własnego ciała

Na poziomie podstawowym system endokannabinoidalny jest tym, jak THC daje ci haj. Związek odurzający znajdujący się w konopiach powoduje jego ikoniczne efekty poprzez wiązanie z receptorem kannabinoidalnym typu 1 (CB1). Bardziej subtelne efekty THC, takie jak modulacja immunologiczna, są spowodowane jego interakcją z receptorem kannabinoidalnym typu 2 (CB2).

Identyfikacja receptorów CB1 i CB2 na początku lat 1990 doprowadziła do odkrycia w naszym organizmie związków, które stymulują je naturalnie. Związki te znane są jako endokannabinoidy – kannabinoidy produkowane przez nasze ciała. Zidentyfikowano kilkanaście endokannabinoidów. Dwa najczęściej badane to anandamid (AEA) i 2-AG.

Anandamid, „molekuła błogości”

Jeśli kiedykolwiek pracowałeś tak ciężko, że przez kilka minut czułeś się całkowicie rozkojarzony, poczułeś anandamid w pracy. To uczucie jest powodem, dla którego anandamid został nazwany od sanskryckiego słowa „błogość”. Ta lekka euforia, czasami nazywana hajsem biegacza, trwa tylko przez krótki okres czasu, ponieważ anandamid jest uwalniany wspólnie z amidowo-hydrolazą kwasów tłuszczowych (FAAH), enzymem, który rozkłada anandamid.

Pomyśl o relacji anandamid-FAAH, jak o elementach w grze Hungry Hungry Hippos. Jeśli nie ma zbyt wielu hipopotamów z FAAH, powodujące błogość marmurki anandamidu pozostają na stole o wiele dłużej.

Jest sporo pracy, która pokazuje, że zmniejszanie ekspresji FAAH sprawia, że wszelkiego rodzaju efekty odczuwania dobrego samopoczucia trwają dłużej. Anandamid sprawia, że czujemy się dobrze, uruchamiając centrum nagrody w naszym mózgu, a im dłużej pozostaje w pobliżu, tym dłużej czujemy się dobrze.

Wyłączanie anandamidu

Zespół z Leiden University, kierowany przez Mario van der Stelta, zastanawiał się, co by się stało, gdyby zrobili coś przeciwnego – gdyby zmniejszyli ilość anandamidu produkowanego przez mózg zamiast zmniejszyć FAAH. Znalezienie konkretnego narzędzia do zmniejszenia produkcji anandamidu pozwoliłoby na uzyskanie bardziej szczegółowego obrazu tego, jaką rolę odgrywa on w naszym organizmie. Więc dokładnie to zrobili.

Zespół Van der Stelta zidentyfikował substancję chemiczną, która redukuje produkcję anandamidu poprzez hamowanie produkcji jednego z enzymów, który uruchamia jego produkcję. Nie zablokowało to całkowicie produkcji, ponieważ organizm produkuje anandamid na wiele sposobów. Ale częściowo blokując produkcję anandamidu, mogliby sprawdzić, jaką rolę odgrywa endokannabinoid.

Kontrolowanie stresu i awersyjnych wspomnień

Następnie naukowcy porównali zachowanie normalnych myszy i myszy z tłumieniem anandamidów. Myszy z zablokowaną produkcją anandamidu były znacznie bardziej zestresowane, o czym świadczy wyższy poziom kortyzolu niż myszy normalne. Myszy z zablokowaną produkcją anandamidów utrzymywały się w warunkach strachu znacznie dłużej niż myszy normalne. Opracowany przez zespół van der Stelta związek nie jest specjalnie ukierunkowany na anandamid – tłumi on również inne endokanabinoidy (OEA i PEA). Oznacza to, że ich obserwacje behawioralne mogą wynikać ze zmian w którymś z tych ściśle powiązanych związków, choć najbardziej prawdopodobnym winowajcą wydaje się być anandamid.

Jest to odkrycie wysoce techniczne, ale ważne. Jest to pierwsze tego typu badanie, które udowodni, że obniżenie poziomu anandamidu ma negatywny wpływ na zachowanie emocjonalne. Może to wyjaśnić, dlaczego rozwija się PTSD – mózgi nie produkują wystarczająco dużo anandamidu, aby utrzymać równowagę emocjonalną. Może to również wyjaśniać, dlaczego retrospekcje są odczuwane tak brutalnie u osoby z PTSD, że dosłownie brakuje im mechanizmu pozwalającego zapomnieć o tych traumatycznych wspomnieniach.

Zrozumienie roli anandamidu pozwala nam lepiej zrozumieć, dlaczego konopie indyjskie, dzięki swojej zdolności do naśladowania skutków działania anandamidu, mogą pomóc osobom z PTSD.